ער האָט מיך זייער שווער אַרײַנגעכאַפּט אין מויל און... איך האָב מיך גלײַך דערמאָנט, אַז איך האָב געוואָלט באַרען מײַן פֿרײַנד אין מויל אַזוי, ווען זי האָט מיר אויסגעבלאָזן די מוח פֿאַר שעהן! איך זאָל טראַכטן אַזוי, די דאַמע האט עס אויף, עס איז קיין סיבה צו בלאָזן אַ מענטש 'ס מאַרך!
ווער סאָפעק אַז טאַטעס זאָל דערציען זייער טעכטער? עס איז נאָר אַז אַלעמען ס מעטהאָדס זענען אַנדערש. אפשר ברען זי אין האלדז איז אן עקסטרעמע שיטה, אבער אמווייניגסטנס וועט זי פארשטיין אז דער טאטע איז פאראנטווארטליך און נאר זיין פיק קען מען נעמען אין מויל אין דעם הויז. סדר איז סדר. און די זיירע, וואָס ער האָט געשאָסן אין איר אויג, וועט דערפרישן אַ מיידלס זכּרון.